Rozdział 6

Wpadamy w tarapaty

Stoję w pokoju, który jest ... różowy?

Tak to zdecydowanie róż w dodatku strasznie jaskrawy.

Przedemną zmaterializowała się jakaś postać.

-Afrodyta?

-Witaj skarbie.

-Czego chcesz? -Wycedziłam przez zęby.

-Dlczego masz zły chumor? Powinnaś się cieszyć znalazłaś chłopaka. Czyż to nie cudowne?

-Chwila. To twoka wina. Prawda? Rzuciłaś na mnie jeden z tych swoich cholernych uroków.

Bogini pokręciła głową. -Jesteś taka bystra lecz nie widzisz oczywistych rzeczy.

-W jakim sensie? -Skrzyżowałam ręcę na piersi.

-Czasami miłość wybiera własną drogę.

-O czym ty do cholery mówisz? Przecież ty od tego jesteś.

-Masz racje, ale twoje serce samo wybrało i muszę przyznać, że jeszcze nigdy nie widziałam tak silnego uczucia. Daje ci kredyt Annabeth Chase -zaczęła się rozmywać -nie zmarnuj go.

Obudziłam się zdezorientowana. Percy siedziała kawałek dalej wymachując swoim mieczem z nudów.

Zaczęłam się śmiać, a on momentalnie się odwrócił i uśmiechnął.

-Jak się spało? -Podszedł do mnie.

-Daj spokój -chwyciłam go za rękę -nasza przyjaciółka nas potrzebuje, a ty się mnie pytasz o coś takiego. Chodź.

-Musimy poczekać.

-Żartujesz?! -Zaczęłam krzyczeć. -Thalia tam cierpi, a ty karzesz mi czekać?!

Zaczęłam płakać.

-Spokojnie -przytulił mnie - musimy poczekać na mojego przyjaciela on nam pomoże.

Jego słowa trochę mnie uspokoiły.

Usłyszałam chrząknięcie i szybko się odsunęłam chwytając za sztylet. 

-Nico jak dobrze, że jesteś. -Percy podszedł do chłopaka ubranego na czarno i przybił piątke. -Wiesz gdzie jest?

-Jest tam gdzie podejrzewałeś.

Podeszłam bliżej.

-Ale jestem głupi. -Glonomóżdżek uderzył się w czoło. -Nico to jest Annabeth Chase.

-Nico di Angelo -wystawił rękę -jesteś dziewczyną Percy'ego?

-Nie. Jesteśmy tylko przyjaciółmi.

-Okej. -Spojrzał na syna Posejdona-Spotkamy się na miejscu.

Zniknął tak samo szybko jak się pojawił.

-Nie wiedziałem, że przyjaciele się całują. -Odwrócił się i zamknął oczy.

"Super teraz będzie się na mnie obrarzał."

-Będziesz tak stał?

Nie odezwał się. Po chwili dostrzegłam ciemny krztałt na niebie. Przed nami wylądował czarny pegaz.

-Ann to jest Mroczny. -Pogłaskał zwierzę. -Nie ona nie ma donatów.

-Nie wiedziałam, że masz pegaza.

-Nie można wiedzieć wszystkiego. -Wsiadł na Mrocznego po czym wyciągnął rękę i mi pomógł.

-Dokąd lecimy?

-Na Księżniczke Andromedę.

Wylądowaliśmy na dolnym pokładzie.

Glonomóżdżek kazał Mrocznemu gdzieś odlecieć.

-Gdzie jest Nico.

-On da sobię radę. -Zaczą się rozglądać. -Musimy iść zanim ktoś nas zauważy.

Przystałam na jego propozycje. Nie mam ochoty na walke.

Zaczęliśmy otwierać jedną kabine po drugiej w poszukiwaniu Thali.

Usłyszałam dźwięk kroków, Percy chwycił mnie za rękę i pociągnął do jednej z kabin.

-Po co my to robimy? -Zapytał jakiś chłopak.

-Pan Luke kazał nam wszystko przeszukać. Podejrzewa, że reszta gdzieś się tu kręci. -Odparła dziewczyna.

-Zawsze dostajemy najgorszą robotę.

Odeszli, a ja zaczęłam się rozglądać.

Zebrało mi się na wymioty.

Metr od nas na podłodze leżało coś podobnego do jaj, a dwuch z nich była Thalia i Nico.

Odwróciłam się, żeby na to nie patrzeć i przytuliłam się do Glonomóżdżka.

Nie wiem czy chciało mi się bardziej płakać czy przywalić temu kto to zrobił.

Percy pocałował mnie w czoło. -Będzie dobrze.

-Musimy ich wyciągnąć. -Podeszłam do tego w którym była Thalia i chwyciłam za sztylet.

-Czekaj możesz im coś zrobić.

-Nie mam wyboru.

Widocznie się ze mną zgodził bo podszedł do Nika i odetkał Orkan.

-Na trzy.

Zaczęliśmy odlliczać, a następnie przecięliśmy to świństwo. Nasi przjaciele upadli kaszląc.

-Co na Hadesa się stało?

-Nie mamy czasu. Musimy uciekać.

Podeszłam do drzwi i popełniłam największy bląd. Otworzyłam je wpałam na grupę półbogów.

-Proszę, proszę -odezwał się jeden- czyli Luke miał racje. Zabierzcie ich do niego.
Dwójka podeszła do mnie, pozbawili mnie broni, zawiązali czy i zaczęli gdzieś prowadzić.




Ktoś ściągnął mi przepaskę z oczu.
-Pan Luke zaraz zaszczyci was swoją obecnością.
Prychnęłam. Percy złapał mnie za rękę, a ja oparłam głowę o jego ramię.
Drzwi się otworzyły i do środka wszedł syn Hermesa z kilkorgiem innych półbogów.
-Czy ja już was nie złapałem? -Zwrócił się do Thali i Nika.
-Może już warjujesz.
Przeszedł dalej i stanął na przeciwko mnie i Percy'ego.
-No proszę. Moja dawna przyjaciółka i wróg numer jeden. -Zmarszczył brwi. -Jesteście parą? Sądziłem, że wciąż się we mnie podkochujesz.
-Możesz sobię pomarzyć.
-Mój informator powiedział, że jesteś łowczynią.
-Widocznie jesteś źle poinformowany.
-Podoba mi się twoje podejście dlatego to ciebię zlikwiduję jako pierwszą.
-Tknij ją tylko -odezwał się Percy- a przysięgam na Styks, że odeślę cię do Tartaru razem z tą twoją żałosną armią.
-Dlaczego tak ją bronisz. Ona cię nie kocha. Jest z tobą tylko dlatego, żeby zapomnieć o mnie.
Glonomóżdżek nie wytrzymał i rzucił się na niego, ale jeden ze sługusów był szybszy i wbił mu miecz w brzuch.
-Nie!
-Percy upadł na podłogę i zaczął się trzęść.
Uklękłam przy nim ze łzami w oczach.
-Ty idioto, coś ty zrobił?! -Luke zaczął się wydzierać.
-Ja... ja nie wiem.
-Jak to nie wiesz? Mówiłem, że on jest potrzebny Kronosowi. Zejdź mi z oczu, a wy dwoje po lekarza. Już!
Ktoś do mnie podszedł o złapał za ręcę.
Zaczęłam krzyczeć i się wyrywać, ale to nic nie dało. Zaczęło się robić ciemno i chyba straciłam przytomność.




Otworzyłam oczy i zaczęłam się rozglądać. Ten szajbus nad zamknął.
Thalia i Nico byli w jednej celi zaraz obok.
Po chwili dotarło do mnie co się wydarzyło. Percy jest ranny, albo już nie żyje.
-Jak się czujesz? -Zapytała Thalia.
-Źle.
-No tak. Kiepskie pytanie.
-Chyba nic gorszego się nie może zdarzyć.
-Poczekaj, aż Nico ci coś powie. Zmienisz zdanie.
-Zanim mnie złapali podsłuchałem rozmowe Luke'a.
-No i co mówił?
-Powiedział, że cała broń została nasmarowana jadem Kampe.







Wróciłam wczoraj, a raczej dzisiaj o 3.00, ale jest rozdział :)
Co myślicie?